Wedding Ginette & Roger 2

Wedding Ginette & Roger

verpakking….

Ik was al een hele tijd, maar dan echt al een HELE tijd aan het zoeken naar een originele, leuke verpakking voor mijn foto’s.  Allé, voor de cd-doosjes waar de foto’s opstaan.  Ik lever meestal al de foto’s op hoge resolutie op een cd aan de klant. En zeker voor een huwelijksreportage bvb is het wat magertjes om gewoon een cd-doosje af te geven…dat mag iets meer zijn hé!!! Maar ik vond niets…tot ik deze blogpost tegenkwam!  En omdat ik toch juist mijn naaimachine, die al 5 jaar op zolder stond, naar beneden gehaald had ging ik dit zakje wel eens proberen maken.  Het zag er simpel genoeg uit voor een eerste projectje 🙂 Ik zag er ook al dadelijk een oplossing voor mijn verpakkingsprobleem in. woehooooo….eindelijk iets gevonden dat cool genoeg is 🙂

Het zakje moest wel wat aangepast worden. Ik wou een betere sluiting, een echt flapje dat je kon open en dicht doen leek me aangewezen. Maar na een paar test-exemplaren te maken en labels te laten maken heb ik nu een zakje dat ideaal ik om een cd’tje in te stoppen. en ik ben reuze blij met het resultaat 🙂

Dus een dikke mercie aan Wolinn voor het idee!!!!

En nu ben ik benieuwd naar de eerste reacties van de koppels 🙂

Gelukkige verjaardag Noah!!!!!

Vandaag is het Noah’s verjaardag!!  Hij wordt al 4 jaar zeg, ze worden toch echt vlug groot 🙂

En omdat ik het hier al eens gezegd heb, en omdat er iemand achter vroeg toon ik je nu eens zijn geboortekaartje. Op de voorkant staat er een buik-foto van de mama. Ik herinner het me nog heel goed toen we de foto maakten, het was een hele warme zomerdag en het viel een beetje tegen om genoeg schuim in een zwembadje te krijgen…maar het is gelukt 🙂

De voorkant van het kaartje:

De achterkant:

De binnenkant van het kaartje:

En hier hetzelfde als bij Seb zijn kaartje, papa is engelstalig en omdat er dus ook een aantal kaartjes richting Engeland gaan moet alle info er in 2 talen opstaan. Hier hebben we gekozen om de tekst afwisselend te zetten, als je de lichte tekst leest heb je de engelse versie, de donkere tekst geeft de nederlandstalige versie. Het leest daardoor wat moeilijk maar volgens mij mag dit wel voor een geboortekaartje. Zo kijken de mensen er een beetje langer naar 🙂 En ‘raar’ doen kan eens deugd doen 🙂

Als doopsuiker kregen de mensen een flesje badschuim en de kindjes kregen het eendje mee.

Axelle

Ik loop grandioos achter met het tonen van geboortekaartjes, geboortepresentjes, foto’s…..  tja, 2 jobs en 2 kindjes, het is een hele opgave om alles wat te combineren en deze blog is dan jammer genoeg de eerste die het moet doen met wat minder aandacht.  Maar ik ben nu in verlof en beloof om een inhaalpoging te ondernemen 🙂

Hier dus al een eerste:

Een tijdje terug kwamen de 2 gelukkige ouders-to-be van Axelle op bezoek … ze hadden reeds doopsuikertjes en hadden graag een kaartje gehad dat erbij paste.

Deze waren de prachtige creaties die de Oma-to-be had gemaakt.  Ik moet zeggen dat ik heel veel respect heb voor het aantal uren er hierin moeten gekropen hebben maar het resultaat mag er zeker en vast zijn!!! chapeau!!!

En dit is wat ik van het kaartje gemaakt heb:

De foto op de voorkant van het kaartje hebben we ook laten maken als magneetje en dit met kneedlijm aan het kaartje gehangen.  Perfect voor aan de frigo!!!

Margaux

De communieperiode is officieel achter de rug….. alle foto’s zijn al lang de deur uit en de laatste video’s vertrekken morgen richting communikantjes.

Ik wil je toch nog even mijn persoonlijke favorieten tonen uit de foto-reeks voor Margaux haar feest.  Margaux is een super lief meisje, soms wat verlegen volgens de mama maar voor de fotoshoot viel dat echt wel mee 🙂 ….. ik geloof, en hoop natuurlijk, dat ze een leuk tijd gehad heeft tijdens de shoot.

Vandaag…..

…. Ontvangen!!!!
Uitleg volgt wat later.

Het chocoladeprinsje…

….. is al een hele tijd geleden geboren maar nu wil ik jullie toch eens zijn geboortekaartje tonen.

Mama en Papa kregen hun derde kindje en daar hoort natuurlijk een speciaal geboortekaartje bij. Grote broer en zus zijn  fan van toneeltjes  dus lieten we hen een toneeltje verzinnen om de komst van hun nieuwe broertje aan te kondigen:

Omdat de tekst waarschijnlijk niet zo goed leesbaar is op het kaartje zet ik hem hier nog eens:

Er was eens … hier ver vandaan een groot en mooi koninkrijk.  Alle inwoners hielden erg veel van elkaar.  Maar ook erg veel van snoepjes, koekjes en chocolade.  De koning en koningin van het land woonden in een peperkoeken kasteel.  Op de mooiste plek in het bos stonden wel 100 peperkoeken huisjes.  De koning en koningin hadden twee kindjes, de koekjesprins Winter en snoepjesprinses Norah.  Ze waren beste vriendjes van elkaar.

Toen ze op een dag samen aan het spelen waren zagen ze dat de koningin wel een heel dikke buik had.  ‘Mama?  Mama?’, vroegen ze, ‘Hoe komt het dat jouw buik zo dik is?  Hmmm … Heb jij veel te veel snoepjes gegeten misschien?’  Mama moest hard lachen en vertelde dat er helemaal geen snoepjes, koekjes of chocolade in haar buik zaten maar een klein chocoladeprinsje dat binnenkort zou geboren worden.

Waaaaw … zei de snoepjesprinses, als mijn kleine zusje er straks zal zijn dan maak ik samen met haar snoepjes van plasticine, dat zal pas leuk zijn!  Maar de koekjesprins dacht er anders over.  ‘Het gaat een broertje zijn’, zei hij, ‘en als mijn stoere broer geboren is, dan speel ik samen met hem riddertje’.
Het was de eerste keer dat de prins en prinses ruzie hadden.  De prinses riep boos dat ze niet meer met de prins wou spelen en liep het bos in.  De koekjesprins bleef alleen achter in het peperkoekenhuisje.  Na twee uur alleen spelen misten ze elkaar al, maar ze waren allebei een beetje koppig en wilden niet toegeven dat ze elkaar misten … Tot de koning riep dat ze dadelijk moesten komen.  ‘Kom kijken’, zei hij, ‘jullie broertje is geboren, zijn naam is Thomas.

Toen ze samen naar dat piepkleine babytje keken beseften ze dat samen spelen en delen veel leuker is.  Eerst gaan ze goed voor Thomas zorgen en later kunnen ze dan met z’n drietjes spelen!!!!  En ze leefden nog lang en gelukkig….

Het was weer zo een groot kaartje van 21x21cm en als geboortepresentjes hebben ze chocolade gegeven…natuurlijk 🙂

Mauritz

Soms gaat het moeilijk (zoals ik al zei in deze post) en soms gaat het heel gemakkelijk. Gelukkig maar!! 🙂 Je hebt nu eenmaal kinderen die geboren lijken om voor de lens te staan. Awel, Mauritz is er zo eentje.  Ik geloof dat de shoot niet langer dan een half uurtje duurde en ik heb massa’s goede foto’s van hem. Er zit er bijna geen in waar hij slecht op kijkt, of niet lacht of …  Een geboren model dus!!

Mauritz mag nog mee!!!! Dus mama en papa Mauritz, ik bel jullie in de grote vakantie wel eens om je zoon te lenen 🙂

En….hier is het uiteindelijke kaartje voor Mauritz zijn lentefeest:

Het kaartje is gedrukt op magneet op een formaat van 15x15cm. Ik blijf magneetjes super leuk vinden om te geven voor communies of lentefeesten. Het is een materiaal dat al vlugger eens voor lange tijd blijft hangen op de frigo (of waar dan ook) in plaats van ergens in een doos te belanden.

Fotograaf in spe….

Vaak zie je bij kindjes al heel vroeg wat ze leuk vinden en wat niet.  Er is toch veel aangeboren hoor.  Je merkt al vlug specifieke karaktertrekjes, een bepaalde aanleg voor iets, interesses….  De oudste hier is totaal niet artistiek, tekenen en kleuren doet hij echt niet graag, bouwdozen van Lego zijn zijn favoriet, samen met nintendo en wii.  Rekenen op school is een makkie (toch in het eerste leerjaar), lezen en schrijven…..awel…..echt een “schoonschrift” gaat hij nooit hebben. Flynn, de jongste, doet wel mee met grote broer op de wii maar echt interesse heeft hij er niet voor.  Hij speelt super graag met plasticine, tot grote ergernis van mama…. de opkuis nadien is niet zo leuk 🙂  Kleuren en briefjes schrijven voor zijn juf en liefje doet hij bijna dagelijks.  Maar…..en nu komt het…..hij toont een grote interesse voor mama’s fototoestel!!!  Als we op stap waren moest hij altijd mijn compactje eens kunnen lenen.  Na een tijdje moest ik het maar uithalen of hij was er al mee weg.  Nu….ik vond het toch net iets te duur om constant in de handen van een 3-jarig ventje te geven dus op zijn vierde verjaardag kreeg hij zijn eigen toestel. Niet zo een v tech-ding, dat ligt hier ook, maar die resolutie is zodanig pover dat je echt niets met de foto’s kan aanvangen.  Het is een fuji z33 geworden.  waterdicht tot op 3m diepte.  Leuk voor in het zwembad.  En het kan ook tegen een stootje, niet onbelangrijk 🙂  Ik denk niet dat hij het al veel heeft laten vallen dus we gaan nog moeten afwachten hoelang het zal blijven werken als speeltje van een kind.

Tot nu toe ben ik er heel tevreden over, hij neemt het vaak mee en ik zet alle foto’s in zijn eigen mapje op de computer.  Ik bekijk het een beetje zoals zijn eigen dagboek van zijn jeugd.  Die gastjes maken heel andere foto’s dan wij dus hij heeft dan beeldmateriaal van z’n jeugd door zijn eigen ogen bekeken.  Ik vind het leuk….en hopelijk hij later ook 🙂

2 weken geleden zijn we op skivakantie geweest. Dit zijn enkele voorbeelden van Flynn zijn fotografie-kunsten: